کد مطلب:68691 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:195
بلال مؤذن پیامبر صلی اللَّه علیه و آله از كسانی بود كه با ابوبكر بیعت نكرد. از سوی دیگر ابوبكر در زمان پیامبر صلی اللَّه علیه و آله بلال را كه غلام بود خرید و آزاد كرد. عمر از این بهانه استفاده كرد و روزی گریبان بلال را گرفت و گفت: ای بلال، این جزای ابوبكر است كه تو را آزاد كرده، اكنون نمی آیی با او بیعت كنی! بلال گفت: اگر مرا بخاطر خدا آزاد كرده، مرا بخاطر همان خدا بحال خودم رها كند، و اگر مرا برای غیر خدا آزاد كرده و بخاطر خودش آزاد نموده آنوقت حرف تو را باید عمل كرد. و اما بیعت با ابوبكر، من بیعت نخواهم كرد با كسی كه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله او را خلیفه قرار نداده و او را مقدم نداشته است. خداوند تعالی می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا لاتقدموا بین یدی اللَّه و رسوله»، یعنی: «ای كسانی كه ایمان آورده اید از خدا و پیامبر جلوتر نروید». ای عمر، تو خوب می دانی كه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله برای پسر عمویش پیمانی بست كه تا قیامت بر گردن ما است. آنحضرت او را در روز غدیر خم مولی و صاحب اختیار ما قرار داد. چه كسی جرأت دارد در برابر صاحب اختیار خود با دیگری بیعت كند؟! [صفحه 86] عمر گفت: اگر بیعت نمی كنی با ما زندگی مكن! نه طرفدار ما باش و نه مخالف ما! بلال هم مجبور شد بخاطر ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام از مدینه بیرون رود و در جای دیگری زندگی كند!
.
صفحه 86.